قِدیمی یالان، خانه و کوچه‌ای میان، گَت میگردیَن
الآن از شیرخورِگی میشُن مهدِ کودک!
از آن بَدتر، گَت‌ترانِ مینگَنُن سالمندان!!
قِدیمان، یالِ نَنویی میان، خُو میکوردُن
الآن تَخت و نی‌نی‌خواب و این قُرتی وازیان!
ایسه ترسُم اینه گَت‌ترانِ دی دَبُندُن نَنو و گاه‌ره‌ای میان!!
عَسکُش بیُومیه! خُودُش مُد نگرده!!!
توضیح: می‌دانیم که عکس نَنو نی عزیزان، وَهانه‌ای گیر اُردیم برای لبخند بَنُشاندُن تُوکتانی سَر
و قدری دی تلنگر!
راستی عکاسی نام، فکرت دلال هسته.
درباره این سایت