طالقانی خاک ، مردمشی نیازَه آب و هُواش ، گوهر دُل نُوازَه
دار و درختُش گل بوستانَه مرز و محالُش همه داسِتانَه
ورکولی و گُوگَل و دَه مالُشهَ جوز و سیف و شیلانُک و نانُشه
طویله ای سو مالی بَع بَع میا باغی میان صدای چَه چَه میا
بهار که گِردی ، بلبلان مست میبُون کوکه جوران کوهی میان رَج میبُون
چُشمه ای اُو ، صاف و زلال و سَردَه هر کی باخُرَه. ، دُلُش نیمیخا وَگَردَه
گت ننان و گت آقانی قربان شولا و چار قدانشانی قربان
ای طالقان ، ایشالله آباد باشی البرز ی کوه نگین الماس باشی
✍ شعر از: آقای داود باران چشمه - #خودکاوند طالقان 1397/4/15
عکس: طبیعت زیبای روستای #کرود طالقان از آقای علی رازانی
درباره این سایت