روزگار، همیشُک یگ قراری سَر نمی‌مانه.
روز و شِو داره
روشُنی داره، تاریکی داره
کم داره، زیاد داره
ایسه زُمُستان دِ چیزی باقی نُمانده. تُمام میبو. بُهار میا
وَگُردانی از کتاب «جای خالی سلوچ» نوشته: محمود دولت آبادی
بنوشتُن و بُخواندُن، طالقانیانی خونی میان دَره. کُتاب بُخوانین عِزیزان
درباره این سایت