مایی سَموَر جوشه، پس چُبَه می‌گوتی، اونی بیخ خاموشه؟
یه تُک، لَبخند بَزَن، دلُمی قوری رَ، زودتَرَک بند بَزَن
آن میانُش مُشتی، مِهرُوانی دَم کن
بعد بی‌یَل کَم کَمُک
چایی‌مان دَم بَکَشه، تَشِش رِ دی کم کُن
اصل شعر از: عرفان نظرآهاری
برگردان به طالقانی: سیده مریم قادری
عکس از: حسین احمدوند
عیدتان مُبارُک عزیزانِ جان
درباره این سایت